Τι συμβαινει εδω?

Οι δημιουργίες μου που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, δεν έχουν βιοποριστικό στόχο, δεν έχουν αντίτιμο, όταν μαζευτούν αρκετές θα βρεθεί και κάποιος τρόπος να τις κατεβάσουν ελεύθερα όσοι ενδιαφέρονται, και το ενδεχόμενο μελλοντικής εκπόρνευσης τους, είναι μάλλον ανύπαρκτο.

Η αναπαραγωγή τους είναι όχι μόνο ελεύθερη αλλά και επιθυμιτή ακόμα και χωρίς αναφορά προέλευσης, αν και θα μου άρεσε να υπάρχει.

Όμως!
Η αναπαραγωγή των δημιουργιών με σκοπό το κέρδος, την εμπορική τους αξιοποίηση, τη διαφήμιση, ή οποιαδήποτε άλλη χρησιμοποίησή τους κρίνεται αντίθετη προς τη φύση τους και το σκοπό τους, τόσο από άτομα, όσο και από εταιρίες, οργανώσεις κτλ θα προκαλέσει οργισμένη και άκρως επιθετική συμπεριφορά.


Υ.Γ. Απαλλοτριωμένες δημιουργίες άλλων θα ανεβαίνουν μόνο για αισθητικούς - συναισθηματικούς λόγους, και όταν είναι δυνατόν με αναφορά στο δημιουργό.

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Μαύρο.

Ξύπνησα γι΄ άλλη μια φορά

βιασμένος απ΄ τα όνειρά μου

κι όμως οι εικόνες που με επισκέφτηκαν

δε θα μπορούσαν να είναι τίποτε άλλο

από ένα προειδοποιητικό σινιάλο,

μια σειρήνα αφύπνισης

ενοχλητική αλλά χρήσιμη.

Κι εσύ που όσα γράφω για σένα

νομίζεις πως είσαι σε θέση να μαντεύεις

ποτέ δεν θα μάθεις κι ούτε θα δεις

τι σκέφτομαι εδώ

ξαπλωμένος

και ξεφυσώντας σαν ηφαίστειο

και μπερδεμένος.

Και αυτό που σκέφτομαι είναι

πως έγδυσες τις φορτωμένες για σένα σκέψεις μου

και δεν είναι πια ούτε αυθόρμητες ούτε αποφασιστικές

και δεν έχουν νόημα και είναι αχρηστευμένες,

γιατί έπρεπε να τις κυνηγήσεις και να τις σταματήσεις

να πετάν ελεύθερες γύρω σου κι έτσι όταν η

σιωπή σου τις πλήγωσε και τις έριξε

είδες απλά λέξεις να σπαρταράνε

τρομαγμένες κι ανήμπορες να εκφραστούν

κι ετοιμοθάνατες να σέρνονται στο χώμα.

Όμως οι σκέψεις μου ήταν απλά

ο προάγγελος των όσων ήθελα να κάνω μαζί σου

και η απόσταση τα συγκρατούσε,

ήταν μια απεγνωσμένη προσπάθεια

να καλύψω με μια κίνηση όλα τα κενά.

τώρα δεν έχω άλλα μέσα για να εκφραστώ

και στέκομαι κι εγώ σιωπηλός άθελά μου

λες και η ομιλία μου πάνω στο

παράφορο αποκορύφωμά της

έπεσε στα χέρια του εχθρού

λεηλατήθηκε και ξεριζώθηκε απ΄ το στόμα μου

-αν και είχε ήδη ταπεινωθεί και δε χρειαζόταν

ο εχθρός να καταφύγει σε τόσο ακραία μέσα -

Έτσι έμεινε το στόμα μου ένας βουβός κρατήρας

που το πολύ πολύ να ξεχειλίσει από

δάκρυα και αίμα.




Από το καλοκαίρι της σαπίλας: "υπορεαλισμός".


Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Ρομπέρτο Τσούκκο.

"Προς τα πάνω.Δεν πρέπει να προσπαθείτε να διασχίσετε τους τοίχους, γιατί, πέρ' άπ' τους τοίχους, υπάρχουν άλλοι τοίχοι, υπάρχει πάντα η φυλακή.Να δραπετεύετε άπ' τις στέγες, προς τον ήλιο.Δε θα βάλουν ποτέ ένα τοίχο ανάμεσα στον ήλιο και τη γη."
Bernard-Marie Koltes.

Απόσπασμα από το ομότιτλο θεατρικό του συγγραφέα.

Το είχα δει πριν πολλά -μάλλον- χρόνια σε 3ήμερο του Θερσίτη, το είχα αγοράσει πριν αρκετά και τώρα έσκασε στο μυαλό μου, με αφορμή την ανάρτηση του εργαλείου και της serratia.

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Ο Απόγονος.

Τ' ομολογώ: καμιά ελπίδα δεν έχω.
Οι τυφλοί μιλάνε για διέξοδο.
Εγώ βλέπω.
Όταν εξαντληθούν τα λάθη
Αντίκρυ μας θα κάθεται
Σαν τελευταίος σύντροφος
Το μηδέν.