Τι συμβαινει εδω?

Οι δημιουργίες μου που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, δεν έχουν βιοποριστικό στόχο, δεν έχουν αντίτιμο, όταν μαζευτούν αρκετές θα βρεθεί και κάποιος τρόπος να τις κατεβάσουν ελεύθερα όσοι ενδιαφέρονται, και το ενδεχόμενο μελλοντικής εκπόρνευσης τους, είναι μάλλον ανύπαρκτο.

Η αναπαραγωγή τους είναι όχι μόνο ελεύθερη αλλά και επιθυμιτή ακόμα και χωρίς αναφορά προέλευσης, αν και θα μου άρεσε να υπάρχει.

Όμως!
Η αναπαραγωγή των δημιουργιών με σκοπό το κέρδος, την εμπορική τους αξιοποίηση, τη διαφήμιση, ή οποιαδήποτε άλλη χρησιμοποίησή τους κρίνεται αντίθετη προς τη φύση τους και το σκοπό τους, τόσο από άτομα, όσο και από εταιρίες, οργανώσεις κτλ θα προκαλέσει οργισμένη και άκρως επιθετική συμπεριφορά.


Υ.Γ. Απαλλοτριωμένες δημιουργίες άλλων θα ανεβαίνουν μόνο για αισθητικούς - συναισθηματικούς λόγους, και όταν είναι δυνατόν με αναφορά στο δημιουργό.

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Fanzinit(ικ)a Τραγούδι(α).

Εισαγωγή, όχι και τόσο σύντομη, το ξέρω από τώρα.

Άργησα, κι αυτό το ξέρω, αλλά επέστρεψα με υλικό μπόλικο.

Αυτό που ακολουθεί είναι όλο ένα τραγούδι, που μέσα του έχει 5 αν μετρήσουμε και το intro-outro ως ένα.
Aνεβαίνει σε δύο μέρη απλά για τεχνικούς λόγους και για την ευκολία ακρόασης, στην πραγματικότητα το κάθε τραγούδι εξελίσσεται μέσα στο άλλο.

Ξεκίνησα λοιπόν να γράψω κάτι καθότι είχα όρεξη, και η αρχική σκέψη είχε μέσα της μόνο το (2) και το "αντί εισαγωγής" του fanzinita, αφού πρώτα φυσικά πήρα την άδειά του, καθώς δεν ήμουν σε kalokairisapilas φάση.

Άρχισα το intro με ένα μουσικό κουτί που μου έχει χαρίσει ο uhuru και μετά είπα να ινταστριαλίσω/νοϊζίσω λίγο. Πριν πάω στη συναυλία των neubauten.

Ετσι εξελίχθηκε το "αντί εισαγωγής" πάνω σε μπουκάλια μπύρας που έπαιζαν 2 νότες, μία γραμμή στο μπάσο (που σε κανένα μέρος δεν είναι "καθαρό") κι από πίσω σε ρόλο κρουστών έχω χρησιμοποιήσει ένα ποτήρι, ένα καπάκι κατσαρόλας, την πλάτη της καρέκλας μου, ένα κουτί κι ένα άδειο μπουκάλι νερού .
Κι επειδή χωρίς λίγο "πείραγμα" και λίγο εφέ δε γινότανε, παρόλο που μέχρι τώρα το απέφευγα, σε αυτό το κομμάτι είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ εφέ, δεν ξέρω αν θα συνεχίσω.

Αρχικά δεν χρησιμοποιούσα αφενός γιατί τα εφέ που έχω δε μου πολυαρέσουν, αφετέρου ξέρω ότι ακόμα θα έπαιζα με τα βάθια και τα ντιλέγια, ειδικά στα πρώτα 4 kalokairosapiσμένα τραγούδια που ανέβασα.

Παρακάτω...

Κατά τη διάρκεια ενορχήστρωσης και ηχογράφησης, είδα ότι αυτό που έκανα είχε συνέχεια, με πήγαινε μόνο του κάπου, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά όπως μου βγήκε με βάση τα ποιήματα του φ@ν ζην.

Αν και είχα την αίσθηση της συνέχειας λοιπόν καθ όλη τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, πλέον μπορώ να πω ότι εκτός από συνεχόμενο είναι και με ένα δικό του τρόπο κυκλικό, ή τουλάχιστον έτσι το εκλαμβάνω εγώ.

Αυτά τα όχι ολίγα και τέρμα με το μπλα μπλα.

(2), αντί εισαγωγής, Motives -κινητροποιημένος-





(2)

Μοναχικός και απόμακρος
προσωρινά μονάχα ερημίτης
μα και πραγματικά μαζί με άλλους
ανθρώπους φυλαγμένους στην ψυχή μου
εκεί με τις πολύτιμες στιγμές μου
που τους κουβαλώ μαζί σαν παραστάσεις


αντί εισαγωγής


ο μπάτσος είναι μπάτσος
ένστολη λωποδύτισσα η Δημοκρατία
η σφαίρα δε γυρίζει πίσω
με οργή μποτιλιάρισαν οι δρόμοι
τα πεζοδρόμια αναζητούν κεφάλια
χαφιέδων, παπάδων και πολιτικών
ραγίσαν οι βιτρίνες της μοιρολατρίας
φλεγόμενα άστρα της Βηθλεέμ οι τράπεζες
η εξέγερση στόλισε γιορτινά την πόλη
τα Χριστόυγεννα αναβάλλονται επ' αόριστον


Motives*

-κινητροποιημένος-

Η ζωή είναι μια διαρκής δολοφονία
που για να την διαπράξεις
πρέπει να 'χεις ισχυρά κίνητρα

Θα παρατείνω επ' αόριστον λοιπόν
το δολοφονικό μου ένστικτο της ζήσης
-φιδίσιο ανακάτεμα ύπαρξης κι ανυπαρξίας-
καλύτερα να πάω μια και καλή από ζωή
παρά να αργοσβήνω από θάνατο και πλήξη




2χ2, Ασυμφιλίωτος, (2)





2χ2

Δυο-δυο ανέβηκα τα σκαλιά
και από τον ενθουσιασμό μου
γρήγορα έχασα το μέτρημα των ορόφων

Έφτασα στο κατώφλι του έρωτα

και μόνο όταν η ράχη μου
αντίστροφα μέτρησε τα σκαλιά,
κουτρουβαλώντας,
κατάλαβα πόσο ψηλά είχα φτάσει

Δυο-δυο ανέβηκα τα σκαλιά
και από τον ενθουσιασμό μου
γρήγορα έχασα το μέτρημα των ορόφων


Ασυμφιλίωτος

Ολόκληρος
μ εκκρεμότητα
ι υπόσχεση ανεκπλήρωτη
α κομματιασμένη επιθυμία

Και ο λογισμός ένας ατέλειωτος καυγάς,

η συνείδηση μια ναυμαχία

Και αυτή η εσωτερική αντιπαλότητα
η με τον εαυτό της πυγμαχία
ωστικό κύμα
μελαγχολία

...κύηση


(2)

Μοναχικός και απόμακρος
προσωρινά μονάχα ερημίτης
μα και πραγματικά μαζί με άλλους
ανθρώπους φυλαγμένους στην ψυχή μου
εκεί με τις πολύτιμες στιγμές μου
που τους κουβαλώ μαζί σαν παραστάσεις

όπου κι αν είμαι
σε κάθε συγκίνηση μου
αναζητώ το βλέμμα τους
για να την μοιραστώ μαζί τους



Ολόκληρο το φ@ν ζην από όπου πάρθηκαν οι στίχοι θα το βρείτε ΕΔΩ!

Νιώθω ότι έχω ένα "υπόλοιπο" με στίχους από εκεί, αλλά ακόμα δεν είναι σχηματισμένο στο μυαλό μου.
Σε εκκρεμότητα παραμένουν επίσης και κάποια από το kalokairisapilas, δεν ξέρω αν θα είναι τα επόμενα, ούτε και πότε θα αναρτηθούν τα όποια επόμενα, μέχρι τότε, ελπίζω να σας αρέσει αυτό(α).

Κι αφήστε ότι έχετε ευχαρίστηση...

5 σχόλια:

Rosa Del Foc είπε...

Αμήχανος, έκπληκτος και εντυπωσιασμένος..! Και χωρίς υπερβολή καλύτερη και απ' την καλύτερη “μουσική απαγγελία” που θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ..! Είσαι πολυμήχανος παπατράγε, το πρότζεκτ είναι εκπληκτικό και εντυπωσιακό το αποτέλεσμα..! Παρότι ενημερωμένος η έκπληξη λειτούργησε 100% μιας και φανταζόμουν ότι θα δούλευες 2-3 ξεχωριστά κομμάτια αλλά εσύ πήρες φόρα και παραλίγο να είχαμε και μουσική έκδοση..! Μ' αρέσει η ιδέα του όλου και η ενότητα που δημιούργησες αλλά και τα ξεχωριστά μέρη στέκονται μια χαρά αυτόνομα. Και οι μελωδικές σου εμπνεύσεις στα φωνητικά (αλλά και τα φίλτρα) είναι σούπερ -στο παιχνίδι των επιρροών που είχαμε παίξει παλιότερα αυτή τη φορά θα τολμούσα να πω “Εν Πλω”, και αυτό πολύ μ' αρέσει..! Δεν ξέρω τι άλλο να πω, χίλια ευχαριστώ είναι λίγα, εν τω φ@νζῆν αδερφέ μου..!

Ζήτω η ανταλλαγή κουλτούρας! Ζήτω η έμπνευση και το papatragos home studio! Ζήτω τ' αυτοσχέδια κρουστά! Ζήτω το μουσικό κουτί και σκίτσα του uhuru! Ζήτω οι μπύρες, τις κερνάω εγώ, άντε πότε θα τις πιούμε..?

Papatragos είπε...

Τώρα τι να απαντήσω σε όλο αυτό ρε φίλε...τώρα λίγο αμήχανος κι εγώ, οφείλω να ομολογήσω!
Και πάρα πολύ χαρούμενος που σου άρεσε τόσο!

Λοιπόν, στο ξαναείπα, τα ευχαριστώ αν πρέπει κάποιος από τους δύο μας να τα απευθύνει, είμαι εγώ...

Ναι, πήρα φόρα, η οποία κάπως "διακόπηκε" λόγω χρόνου και συνθηκών, θα έπρεπε να το δουλεύω για αρκετά ακόμα, υπήρχαν ιδέες για να συνεχίσει κι άλλο, αλλά μου χάλαγε λίγο την ενότητα και τον κύκλο που περιγράφω, οπότε παύση για ανάσα.

Πάντως όπως είπα, έχω ακόμα υπόλοιπα με το φ@ν ζην, σε λίγο διαφορετικό κλίμα ίσως, αλλά έχω...εν καιρώ νομίζω πως αναπόφευκτα θα επανέλθω.

Το εν πλω μου αρέσει περισσότερο κι εμένα, χαχα!

Ζήτω η έμπνευση και το φ@ν ζην(ita) ;)!
Και για τις μπύρες κανονίζουμε, χεχε...

Kakos Lykos είπε...

Τι λε ρε παιδί μου... Υπήρχε τόσο υλικό τόσο καιρό και δεν το είχα πάρει πρέφα?

Άντε και ... ροκ όπερα!!!! Είσαι έτοιμος (τη διάρκεια είδα, δεν πρόλαβα να το ακούσω). στο μέλλον

Papatragos είπε...

Περιμένω νέο σχόλιο όταν ακούσεις... στο μέλλον!

Kakos Lykos είπε...

Λοιπόν, άργησα λίγο, το ξέρω... Αλλά το μέλλον που έλεγα σε προηγούμενο σχόλιο ήταν τώρα...
Είναι γνωστόν ότι είμαι "φαν" της μουσικής σου... Αυτή η ενότητα ήχων έχει το μόνο πρόβλημα πως με ανησύχησε που δεν έχεις ανεβάσει κάτι έκτοτε...
Μου άρεσαν και οι επιλογές των ήχων σου και τα εφέ και ο τρόπος που δένεις σπαραξικάρδιες ηχητικές εντάσεις με χαμηλότονες, υποτονικές σχεδόν, μουσικές φράσεις που κάνουν όμως φανερό απειλητικά ότι πρόκειται να ξεσπάσουν, αδιάφορο αν ξεσπάνε τελικά η όχι...
Και είναι πραγματικά υποδειγματικό πως δένουν οι υπαρξιακοερωτικοπολιτικοί στίχοι, ευδιάκριτοι και αξεχώριστοι, παράλληλα με το ηχητικό σου σύμπαν...

ανάμενομεν εναγωνίως τη συνέχεια...