Lacandona

Λοιπόοοοοοοοοοον...........
Χμμμμμμμμμ.
Εχμμμ, εχμμμμ.

Ταρατατζούμ - ταρατατζούμ?

...Αυτή η αποφασιστικότητά μου θα με διαλύσει μία μέρα, το ξέρω.

Το ξαναπάω από την αρχή.

Σύντομη ιστορία:
Συναντάω (διόλου τυχαία, μάλλον αναπόφευκτα θα έλεγα) το kalokairisapilas και διαβάζω τα ποιήματα που έχουν αναρτηθεί.
Μία ξαφνική αναλαμπή, ίσως έμπνευση, καθώς τα διαβάζω οδηγεί τα χέρια μου στο μπάσο μου. Σε πρώτο χρόνο. Μετά (πολύ μετά) και στην κιθάρα και σε ένα midi που βρίσκεται εδώ γύρω...

Σε συνομιλία με τον Αιμόφιλο Τ. Ινφλουέντζα, του επικοινωνώ την πρόθεσή μου να "ντύσω" μουσικά, κάποιες από τις δημιουργίες που φιλοξενεί το kalokairisapilas.

Παίρνω λοιπόν την "άδειά" του, όχι επειδή χρειάζεται όπως μου επεσήμανε (άλλωστε γνωρίζει ότι σέβομαι απόλυτα τόσο τη φύση όσο και τη θέση του εγχειρήματος και μόνο συντροφικά, με αγάπη και -προφανώς- αντιεμπορευματικά θα μπορούσα να το προσεγγίσω), αλλά επειδή το θεώρησα σωστό να γίνουν έτσι τα πράγματα, και βάζω στο πρόγραμμα να ξεκινήσω να "δουλεύω" τα 4 (αρχικά) κομμάτια που είχα κατά νου.

Τα γεγονότα και οι καταστάσεις -ευτυχώς ή δυστυχώς- όμως είχαν άλλο πρόγραμμα.
Με τα όσα διάφορα συμβαίνουν γύρω, αλλά και για προσωπικούς λόγους, ήταν από δύσκολο έως ακατόρθωτο να αφιερώσω χρόνο.

Έτσι η προοπτική του να πάρουν μορφή οι ιδέες μου, παρέμεινε προοπτική για αρκετό καιρό, και μάλιστα μακρινή θα έλεγα(ναι, με χαρακτηρίζει κι εμένα η γνωστή συνέπεια: συγκέντρωση στις 6 πορεία στις 8.30).

Κάπως έτσι φτάσαμε στο τώρα, με αποτέλεσμα να "γεννηθούν" μερικά κομμάτια, βασισμένα στα εν λόγω ποιήματα.
Την ίδια στιγμή που δεν έχω κάτσει να ηχογραφήσω "ολοκληρωτικά δικά μου" πράγματα που περιμένουν καιρό, κι αυτό ενδεχομένως να λέει κάτι.

Στην πορεία η μουσική για 4 έγινε για 6 και ίσως (που τείνει στο πιθανότατα) στο μέλλον να πάει ακόμα παρακάτω.
Ίσως το σωστό θα ήταν να ανεβάσω όσα κομμάτια έχω ήδη δουλέψει προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα αντίληψης ολόκληρου του κόνσεπτ. Αλλά καθώς δεν υπάρχει ολόκληρο κόνσεπτ, όχι ακριβώς, άλλωστε διαμορφώνεται ακόμα μέσα μου όσο ηχογραφώ ή ενορχηστρώνω, αγνοώντας που θα καταλήξει η κάθε αρχική ιδέα, θα το αποφύγω.
Γιατί κάθε κομμάτι, ακόμα κι αν φανεί πως υπάρχει "μανιέρα", είναι -ή τουλάχιστον έτσι το νιώθω- ξεχωριστό κομμάτι ενός συνόλου που σταδιακά θα αποκαλυφθεί, εξίσου και σε εμένα. Θα ανεβάζω λοιπόν σταδιακά τα κομμάτια με τη σειρά που ηχογραφήθηκαν, έστω σε πρωτόλεια μορφή καθώς:

Τα προβλήματα σε εξοπλισμό παραμένουν δεδομένα, οι δυνατότητες μίξης και παραγωγής από φτωχότατες έως ανύπαρκτες, και μοναδικό ενισχυτικό της όλης διαδικασίας το πετάλι της κιθάρας.

Υπό μορφή σχεδόν (ούτε καν, αλλά λέμε τώρα) demo λοιπόν, με την υπόσχεση πως θα δουλευτούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα ξανά, αλλά και με ένα κρυφό χαμόγελο που παραπέμπει στην punk αισθητική των κασσετών του '80 και του '90 και κλείνει πονηρά το μάτι...








Lacandona


φύγε
να δούμε τι θα καταλάβεις

φύγε
χωρίς άγχος

έτσι κι αλλιώς
αποκλείεται να σε βγάλουν υπέρβαρη στο check-in
με τόσα κενα στις αποσκευές σου


Από τα εικοσιτέσσερα σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας


Κι αφήστε ότι έχετε ευχαρίστηση.


Υ.Γ. Αν κάποτε μου έλεγαν ότι θα γράφω κομμάτια με 3 και 4 κιθάρες, θα είχα πεθάνει από το γέλιο...προφανώς δεν σκέφτηκε κανείς να μου κάνει ένα τέτοιο αστείο, εκτός από εμένα.