Τι συμβαινει εδω?

Οι δημιουργίες μου που δημοσιεύονται στο ιστολόγιο αυτό, δεν έχουν βιοποριστικό στόχο, δεν έχουν αντίτιμο, όταν μαζευτούν αρκετές θα βρεθεί και κάποιος τρόπος να τις κατεβάσουν ελεύθερα όσοι ενδιαφέρονται, και το ενδεχόμενο μελλοντικής εκπόρνευσης τους, είναι μάλλον ανύπαρκτο.

Η αναπαραγωγή τους είναι όχι μόνο ελεύθερη αλλά και επιθυμιτή ακόμα και χωρίς αναφορά προέλευσης, αν και θα μου άρεσε να υπάρχει.

Όμως!
Η αναπαραγωγή των δημιουργιών με σκοπό το κέρδος, την εμπορική τους αξιοποίηση, τη διαφήμιση, ή οποιαδήποτε άλλη χρησιμοποίησή τους κρίνεται αντίθετη προς τη φύση τους και το σκοπό τους, τόσο από άτομα, όσο και από εταιρίες, οργανώσεις κτλ θα προκαλέσει οργισμένη και άκρως επιθετική συμπεριφορά.


Υ.Γ. Απαλλοτριωμένες δημιουργίες άλλων θα ανεβαίνουν μόνο για αισθητικούς - συναισθηματικούς λόγους, και όταν είναι δυνατόν με αναφορά στο δημιουργό.

Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Βραδυφλεγείς : Ανάφλεξη

Πολύ καθυστερημένα, αλλά ποτέ αργά.
Χρόνια απουσίας από εδώ, που όμως υπήρξαν εξαιρετικά δημιουργικά, και συνεχίζουν να είναι, απλά σε συλλογικό πλέον πεδίο και πλαίσιο, μέχρι να γυρίσω και πάλι στον ιερό αυτό ναό με προσωπικούς ψαλμούς.
Υπάρχει λοιπόν ο καρπός της συλλογικής αυτής δουλειάς που μπορείτε να τον κατεβάσετε και να τον απολαύσετε χωρίς αντίτιμο, και όχι τσάμπα, από ΕΔΩ.

Για το πολιτικό του πράγματος πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν, αλλά έχουμε δώσει ήδη μία "συνέντευξη" στη ΒΑΛΕΡΙΑΝΑ , και άλλη μία ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ της ομάδας που κάποτε υπήρχε -όχι πλέον- "Α/Α για την επαναπροώθηση της DIY λογικής" στην οποία συμμετείχαμε όλοι όσοι είμαστε στο συγκρότημα. Βέβαια αρκετά από όσα γράφονται και στα δύο κείμενα έχουν ανατραπεί ή έχουν αναθεωρηθεί αλλά δεν πειράζει, έτσι είναι οι ζωντανοί οργανισμοί, εξελίσσονται, άλλωστε οι βεβαιότητες δεν ήταν ποτέ το σημείο εκκίνησης μας.
..κι ελπίζω να σας δω στην πόλη σας.



Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Λίγο πιο μετά...

Εντάξει, ούτε χρόνος δεν πέρασε, και ναμαι.
Όχι ότι έχω πολλά να πω, απλά πως αυτό που ως συλλογικό εγχείρημα ήταν πριν από 10 μήνες στα σκαριά και στις κουβέντες, σήμερα φτάνει να αποκτήσει υπόσταση.
Ίσως από τη σημερινή του εμπειρία κι αν όλα πάνε καλά να έχω να σας πω/δείξω και κάτι παραπάνω, μέχρι τότε αναμονή...τα προσωπικά σχέδια πάνε λίγο πιο πίσω, τα συλλογικά βγαίνουν μπροστά, και το σημαντικό είναι πως υπάρχουν και περνάμε καλά.Πολύ καλά!...κι αυτό ίσως να είναι και ραντεβού.




Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Τρία χρόνια και κάτι μετά...

Εντάξει, τάπαμε και δίπλα, χάθηκα.
Και ναι, τρία χρονάκια είναι πολλά, αλλά και τι να κάνεις? Μπορώ να εξηγήσω με διάφορους τρόπους την απουσία μου, ο βασικός είναι ότι η ζωή σε προσπερνάει καμιά φορά.
Όπως και να έχει σας λέω πως και υλικό, και έμπνευση υπάρχει, πότε θα μορφοποιηθεί και θα φτάσει εδώ είναι άλλο θέμα... υπάρχει κι ένα πιο συλλογικό εγχείρημα στα σκαριά.
Θα δούμε...
Μέχρι τότε γυρνάω με δωράκι διαμάντι, λινκ για να διαβάσετε τον υπερφανταστικό μικρο κθούλου.
Ο οποίος έχει γίνει και public domain το οποίο σημαίνει άντε γαμήσου copyright... ή έτσι νομίζω, όχι πως έχει σημασία.
Καλή ανάγνωση, καλή διασκέδαση και μάλλον θα τα ξαναπούμε σύντομα...
Α ναι, και καλή χρονιά. (βλακ χιούμορ)

Για το λίνκι πατήστε ΕΔΩ.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Πατησίων.

Εννιά και, πρωί Πατησίων, περιμένοντας κάποιο τρόλεϊ ή λεωφορείο κι όλα να περνάν σα να μη σταμάτησαν ποτέ.
Καθώς ακουμπισμένη στην αγκαλιά σου, μου κρατάς το χέρι, και τα χείλη μας συναντώνται με ευλάβεια τακτικά, ανάμεσα σε πηγαία χαμόγελα.
Και γρήγορες κουβέντες γνωριμίας.
Να προλάβουμε πολλά να πούμε, πολλά να κάνουμε.
Ετούτη τη νύχτα που τέλειωσε ήδη.
Με διώχνεις κρατώντας με σφιχτά, μήπως και κοιμηθούμε.
Χωριστά.

Οχτώ και, βράδυ στην Πατησίων, περιμένοντας κάποιο τρόλεϊ ή λεωφορείο.
Και πήρες το πρώτο που πέρασε.
Μία βαθιά αγκαλιά, ένα τελευταίο φιλί και με διώχνεις κρατώντας με από τα μάτια και την καρδιά.
Μήπως και συνεχίσουμε, απλά.

Έφυγα και τις δύο φορές με χαμόγελο, που προσπαθώ να φοράω και τώρα.
"'Ερε που μπλέξαμε βραδιάτικο" μου 'πες εκείνο το πρωί.
Δεν είχα ιδέα πόσο δίκιο είχες!(δεν ξέρω για σένα)
Μα κι εσύ δεν ήξερες πόσα λύθηκαν για να έχεις δίκιο.

"Με κάποιο δικό μου τρόπο, σ' έχω ερωτευτεί", σου έιπα.
"Θα ήθελα να μπορούσα κι εγώ", μου έιπες.
Μακάρι!
Κι ας ξέρω πως δεν...

...Μα λύθηκαν!


Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Fanzinit(ικ)a Τραγούδι(α).

Εισαγωγή, όχι και τόσο σύντομη, το ξέρω από τώρα.

Άργησα, κι αυτό το ξέρω, αλλά επέστρεψα με υλικό μπόλικο.

Αυτό που ακολουθεί είναι όλο ένα τραγούδι, που μέσα του έχει 5 αν μετρήσουμε και το intro-outro ως ένα.
Aνεβαίνει σε δύο μέρη απλά για τεχνικούς λόγους και για την ευκολία ακρόασης, στην πραγματικότητα το κάθε τραγούδι εξελίσσεται μέσα στο άλλο.

Ξεκίνησα λοιπόν να γράψω κάτι καθότι είχα όρεξη, και η αρχική σκέψη είχε μέσα της μόνο το (2) και το "αντί εισαγωγής" του fanzinita, αφού πρώτα φυσικά πήρα την άδειά του, καθώς δεν ήμουν σε kalokairisapilas φάση.

Άρχισα το intro με ένα μουσικό κουτί που μου έχει χαρίσει ο uhuru και μετά είπα να ινταστριαλίσω/νοϊζίσω λίγο. Πριν πάω στη συναυλία των neubauten.

Ετσι εξελίχθηκε το "αντί εισαγωγής" πάνω σε μπουκάλια μπύρας που έπαιζαν 2 νότες, μία γραμμή στο μπάσο (που σε κανένα μέρος δεν είναι "καθαρό") κι από πίσω σε ρόλο κρουστών έχω χρησιμοποιήσει ένα ποτήρι, ένα καπάκι κατσαρόλας, την πλάτη της καρέκλας μου, ένα κουτί κι ένα άδειο μπουκάλι νερού .
Κι επειδή χωρίς λίγο "πείραγμα" και λίγο εφέ δε γινότανε, παρόλο που μέχρι τώρα το απέφευγα, σε αυτό το κομμάτι είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιώ εφέ, δεν ξέρω αν θα συνεχίσω.

Αρχικά δεν χρησιμοποιούσα αφενός γιατί τα εφέ που έχω δε μου πολυαρέσουν, αφετέρου ξέρω ότι ακόμα θα έπαιζα με τα βάθια και τα ντιλέγια, ειδικά στα πρώτα 4 kalokairosapiσμένα τραγούδια που ανέβασα.

Παρακάτω...

Κατά τη διάρκεια ενορχήστρωσης και ηχογράφησης, είδα ότι αυτό που έκανα είχε συνέχεια, με πήγαινε μόνο του κάπου, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά όπως μου βγήκε με βάση τα ποιήματα του φ@ν ζην.

Αν και είχα την αίσθηση της συνέχειας λοιπόν καθ όλη τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, πλέον μπορώ να πω ότι εκτός από συνεχόμενο είναι και με ένα δικό του τρόπο κυκλικό, ή τουλάχιστον έτσι το εκλαμβάνω εγώ.

Αυτά τα όχι ολίγα και τέρμα με το μπλα μπλα.

(2), αντί εισαγωγής, Motives -κινητροποιημένος-





(2)

Μοναχικός και απόμακρος
προσωρινά μονάχα ερημίτης
μα και πραγματικά μαζί με άλλους
ανθρώπους φυλαγμένους στην ψυχή μου
εκεί με τις πολύτιμες στιγμές μου
που τους κουβαλώ μαζί σαν παραστάσεις


αντί εισαγωγής


ο μπάτσος είναι μπάτσος
ένστολη λωποδύτισσα η Δημοκρατία
η σφαίρα δε γυρίζει πίσω
με οργή μποτιλιάρισαν οι δρόμοι
τα πεζοδρόμια αναζητούν κεφάλια
χαφιέδων, παπάδων και πολιτικών
ραγίσαν οι βιτρίνες της μοιρολατρίας
φλεγόμενα άστρα της Βηθλεέμ οι τράπεζες
η εξέγερση στόλισε γιορτινά την πόλη
τα Χριστόυγεννα αναβάλλονται επ' αόριστον


Motives*

-κινητροποιημένος-

Η ζωή είναι μια διαρκής δολοφονία
που για να την διαπράξεις
πρέπει να 'χεις ισχυρά κίνητρα

Θα παρατείνω επ' αόριστον λοιπόν
το δολοφονικό μου ένστικτο της ζήσης
-φιδίσιο ανακάτεμα ύπαρξης κι ανυπαρξίας-
καλύτερα να πάω μια και καλή από ζωή
παρά να αργοσβήνω από θάνατο και πλήξη




2χ2, Ασυμφιλίωτος, (2)





2χ2

Δυο-δυο ανέβηκα τα σκαλιά
και από τον ενθουσιασμό μου
γρήγορα έχασα το μέτρημα των ορόφων

Έφτασα στο κατώφλι του έρωτα

και μόνο όταν η ράχη μου
αντίστροφα μέτρησε τα σκαλιά,
κουτρουβαλώντας,
κατάλαβα πόσο ψηλά είχα φτάσει

Δυο-δυο ανέβηκα τα σκαλιά
και από τον ενθουσιασμό μου
γρήγορα έχασα το μέτρημα των ορόφων


Ασυμφιλίωτος

Ολόκληρος
μ εκκρεμότητα
ι υπόσχεση ανεκπλήρωτη
α κομματιασμένη επιθυμία

Και ο λογισμός ένας ατέλειωτος καυγάς,

η συνείδηση μια ναυμαχία

Και αυτή η εσωτερική αντιπαλότητα
η με τον εαυτό της πυγμαχία
ωστικό κύμα
μελαγχολία

...κύηση


(2)

Μοναχικός και απόμακρος
προσωρινά μονάχα ερημίτης
μα και πραγματικά μαζί με άλλους
ανθρώπους φυλαγμένους στην ψυχή μου
εκεί με τις πολύτιμες στιγμές μου
που τους κουβαλώ μαζί σαν παραστάσεις

όπου κι αν είμαι
σε κάθε συγκίνηση μου
αναζητώ το βλέμμα τους
για να την μοιραστώ μαζί τους



Ολόκληρο το φ@ν ζην από όπου πάρθηκαν οι στίχοι θα το βρείτε ΕΔΩ!

Νιώθω ότι έχω ένα "υπόλοιπο" με στίχους από εκεί, αλλά ακόμα δεν είναι σχηματισμένο στο μυαλό μου.
Σε εκκρεμότητα παραμένουν επίσης και κάποια από το kalokairisapilas, δεν ξέρω αν θα είναι τα επόμενα, ούτε και πότε θα αναρτηθούν τα όποια επόμενα, μέχρι τότε, ελπίζω να σας αρέσει αυτό(α).

Κι αφήστε ότι έχετε ευχαρίστηση...

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

160 Χαρακτήρες.





Ερωτική εξομολόγηση σε160χαρακτήρες κ μία ψυχρή οθόνη;Χωρίς επαφή,αισθητηριακά κενό,πως πετάμε έτσι ότι νιώθουμε;Γαμώ την τεχνολογία μου!Σε ερωτεύτηκα,στο είπα;

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Ηχοληπτικό Ποιηματάκι.





Οι πεταλουδίτσες πετάνε, τα πουλάκια κελαηδάνε, τα παιδάκια τραγουδάνε.
Μι μπε μολ σε ασρπισμό.
Οι πεταλουδίτσες πετάνε, τα πουλάκια κελαηδάνε, τα παιδάκια τραγουδάνε, μαζί κι εγώ στο ρυθμό του φέιμ στόρυ.
Μι μινόρε εβδόμης.
Ξυπνάω στοιχειωμένος από πνεύματα κι εφιάλτες, γαμημένες μέρες, ξάγρυπνες νύχτες, πονοκέφαλος μεταλικός.
Σι μινόρε εβδόμης.
Ντο μινόρε η συγχορδία που παίζω μονότονα ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, καπνίζοντας, με τη δυσοσμία της ανίας.

Ανέλυσε τις στιγμές και τραγούδησέ τις.
Μακάρι να είχα μία κιθάρα εδώ.
Αρμονική μι χωρίς φέιντ άουτ.

Τρελένομαι, μαζέψτε τις συχνότητες που μου τρυπάν τα αυτιά.
Ένα λόου κατ στον πόθο, ένα χάι κατ στη ματαιότητα και δέκα ντι-μπί πάνω στους 2.000 κύκλους της βλακείας.

Καταστροφή!

Κομπρεσάρεις λίγο τη χαρά να την μαζέψεις και βάζεις αρκετό ρεβέρμπ στα πίσω σαράουντ μαζί με μπόλικο ντιλέι της μιζέριας μας.
Πανάρεις τη συνείδησή σου στο κέντρο, στερεοφωνικά την πορεία της ζωής σου και πυροβολείς με γκέιτ, να πνίγονται οι κραυγές.
Οι κραυγές όλες στο σαμπ μόνο, τίγκα στο θεό, να τρίζουν τα πόδια σου.
Το γέλιο σου από το σώμα σου.
Κάποιος να καλέσει ασθενοφόρο, και τους μπάτσους με την πυροσβεστική.

Χωρίς σειρήνες, τόση δουλειά έκανα!




...κι αφήστε ότι έχετε ευχαρίστηση.
Υ.Γ. Κάντε άμα γουστάρετε και μία βόλτα από το καινούριο μου μπλογκ...