Τα πουλάκια κελαηδούνε, τα κύματα σκάνε τρυφερά στην ακροθαλασσιά, ο ήλιος καίει και για μας τους γκέι, κι άλλα τέτοια ρομαντικά τέλος πάντων, τα οποία καταλήγουν στο ότι δε νομίζω να είναι πολλά ακόμα τα ψωμιά μου στην πρωτεύουσα!
Δεν ξέρω πότε ακριβώς φεύγω και πως, ξέρω όμως πως όποτε έχω νετ και κάτι να γράψω/ανεβάσω, θα το κάνω.
Ξέρω επίσης πως υπάρχουν άλλα 2 κομμάτια που περιμένουν να δουλευτούν, το ένα σχεδόν έτοιμο -ίσως να προλάβω να το τελειώσω πριν φύγω-, και 1-2 ιδέες ακόμα που νομίζω πως έχουν μέλλον.
Έτσι, να κάνουμε και το μάρκετινγκ για το φθινόπωρο! Αμέεεεε!
Τέλος πάντων, μέχρι το επόμενο, όποτε κι αν είναι αυτό...
LOCUS DELICTI: MELQUIADES
στο καφέ που βρεθήκαμε χθες
τώρα μαζεύτηκαν πολλοί περαστικοί
σταμάτησα κι εγώ με τους ρεπόρτερς
ν' ακούσω για ένα εγκλημα απεχθές
POLICE LINE - DO NOT CROSS
ένα όργανο με άσπρη κιμωλία
σκιτσάρει ένα περίγραμμα οικείο
κι ένας νεαρός αστυνόμος
δέκατη τρίτη επιλογή
την είχε βάλει τη σχολή
στο μηχανογραφικό του
-Περάστε πίσω κύριε
δεν υπάρχει τίποτα να δείτε
-Κάνε στην άκρη ρε καριόλη
που θα μου πεις εμένα αν υπάρχει
εγώ
είμαι το πτώμα
στο καφέ που βρεθήκαμε χθες
τώρα μαζεύτηκαν πολλοί περαστικοί
σταμάτησα κι εγώ με τους ρεπόρτερς
ν' ακούσω για ένα εγκλημα απεχθές
POLICE LINE - DO NOT CROSS
ένα όργανο με άσπρη κιμωλία
σκιτσάρει ένα περίγραμμα οικείο
κι ένας νεαρός αστυνόμος
δέκατη τρίτη επιλογή
την είχε βάλει τη σχολή
στο μηχανογραφικό του
-Περάστε πίσω κύριε
δεν υπάρχει τίποτα να δείτε
-Κάνε στην άκρη ρε καριόλη
που θα μου πεις εμένα αν υπάρχει
εγώ
είμαι το πτώμα
Από τα εικοσιτέσσερα σονέτα για την πολιτική διαχείριση της ερωτικής απελπισίας
Κι αφήστε ότι έχετε ευχαρίστηση.